PONTEVEDRA

A EFA ACONSELLA INICIAR OS PRIMEIROS TRATAMENTOS PARA OS CÍTRICOS, AS FROITEIRAS DE ÓSO E O KIWI CANDO PARE A CHOIVA  

· O persoal da Estación Fitopatolóxica explica no seu aviso fitosanitario de inverno como se deben facer as podas   

Infogauda / Pontevedra

 A Estación Fitopatolóxica de Areeiro (EFA) vén de publicar un aviso fitosanitario de cara á entrada do inverno este venres día 21 de decembro, no que dá consellos aos agricultores de como facer as podas e tamén advirte de que é preciso iniciar os tratamentos con funxicidas de cobre nos cítricos, froiteiras de pebida e óso e kiwi.  

 Segundo sinala a técnica Rosa Pérez Otero, dado que este outono está sendo especialmente chuvioso están empezando a aparecer algúns síntomas de patoloxías nos cítricos (Phytophthorahibernalis e Phytophthoracinnamomi). Por este motivo, é necesario evitar no posible acumulacións de auga na zonas das raíces (se no verán rebaixaron o nivel do solo facendo un espazo cóncavo para reter a auga de rega; retirar periodicamente das árbores os froitos que amosen podremias, que estean excesivamente brandos e os que caian ao terreo; e aplicar funxicidas de cobre ás plantas cando as condicións de choivas o permitan, renovándoos en varias ocasión para que coas choivas non perdan a súa efectividade.  

 Estes tratamentos cúpricos tamén deben aplicarse a outras froiteiras, de pebida, de óso ou ao kiwi a doses altas (pero sempre dentro do rango recomendado na etiqueta) e tamén deben ser renovados algunha vez máis ao longo do inverno sempre que as temperaturas non sexan excesivamente baixas e non exista tampouco previsión de xeadas para os días sucesivos.  

 No caso das podas, aínda que a estas alturas do ano xa hai agricultores que as teñen, aínda queda marxe de tempo suficiente para practicalas, polo que é preciso lembrar unha serie de recomendacións que convén considerar:   

1. As podas deben facerse sempre en tempo seco e mellor sen vento. Os cortes son vías de entrada para diferentes fungos patóxenos (entre eles algúns dos responsables das enfermidades da madeira), e a sensibilidade destes cortes é maior nas primeiras horas. 

2. Os cortes deben ser sempre limpos, sen rachos, e o máis verticais posible (nunca horizontais).

3. As tesoiras de poda deberían desinfectarse cando menos entre plantas. De non ser posible, hai que facelo todas as veces que sexa posible e sempre despois de facer un corte nunha rama enferma, cuxa sección non terá o ton normal nin a consistencia da madeira. 

4. Sempre que sexa posible hai que sanear as plantas eliminando os brazos ou ramas afectados por cancros ou alteracións da madeira ata alcanzar unha zona limpa e sa. Algunhas plantas enfermas poden renovarse ou recuperarse a partir dun gromo chupón (ladrón) que saia do propio tronco por debaixo da madeira afectada. Tamén existe a opción de limpar ou baleirar as ramas afectadas (ou mesmo o tronco), eliminando a madeira podrecida e mantendo soamente a parte externa da madeira (“cambium”). 

5. Se a enfermidade afectase ao conxunto da planta e non hai posibilidade de recuperación, convén retirala e destruíla: sempre é mellor perder unha planta e a súa produción que ter unha fonte de contaminación na parcela. 

6. Hai que retirar, queimar ou destruír por outros medios os restos da poda -sobre todo aqueles de maior diámetro-, pois  moitos fungos patóxenos poden sobrevivir na madeira morta das plantas e nos restos de poda abandonados. 

7. As plantas enfermas deben ser as últimas en ser podadas. 

8. Especialmente sobre os cortes maiores hai que aplicar unha pasta con funxicida sobre a superficie do corte, chegando ata os mesmos bordes, que soen quedar sen protexer. 

 É preciso lembrar que moitos fungos patóxenos (tamén do solo) son oportunistas e polo tanto é moi importante que as plantas estean o máis fortes posible para que poidan facer fronte a unha posible infección. Por iso non hai que esquecer que as condicións do solo deben ser as adecuadas, desde a estrutura física ata a dispoñibilidade de nutrientes