7 de maio de 2022

A GUARDA

A HOMENAXE A MIGUEL ÁNGEL SOBRINO BLANCO CONGREGOU A UNHA AMPLA REPRESENTACIÓN SOCIAL

O acto cívico tivo lugar no cemiterio de A Guarda, na tarde do sábado día 7 de maio


Momento no que os familiares de Miguel Ángel Sobrino Blanco depositan a urna coas súas cinzas, na sepultura
Fotos: Infogauda

Ricardo Rodríguez Vicente / A Guarda

 A emoción e mesmo as bágoas, pola perda física de Miguel Ángel Sobrino Blanco, que faleceu o pasado día 9 de abril de 2022, en Trujillo, Colón (Honduras), afloraron na tarde deste sábado día 7 de maio, no transcurso da homenaxe póstuma ao incomparable doutor, profesor xubilado da Universidade Complutense de Madrid. 

 Precedido por un funeral oficiado na igrexa parroquial de A Guarda, o acto cívico tivo lugar a continuación, no cemiterio de Sestás. Nese lugar reuníronse familiares, amigos, compañeiros de universidades de España, Honduras, Puerto Rico,..., alcalde e concelleiros de A Guarda, camaradas e veciños da contorna e mesmo de Madrid, Caminha, Vigo,...

 Miguel Blanco, como o coñecíamos todos, seguramente estaría decindo: Qué parvos sodes, me cagho na cona! Cómo vos habedes metido nestes freghados?

 Miguel era todo bondade. Todo canto podía facer en favor dos demais, parecíalle pouco. Era un ser humano único. Grande de corazón. Unha persoa desprendida. Un auténtico ser solidario.

 Na homenaxe póstuma que algúns dos seus amigos organizaron non faltou ninguén. E se algunhas persoas non puideron estar presentes sabemos que estábano na distancia, coa mente pensando en Miguel, e no acto que as persoas que lle queren habían organizado co máximo agarimo.






 O pobo de A Guarda que Miguel Blanco tanto quería, estivo de algún xeito representado polas decenas de persoas que se congregaron no cemiterio de Sestás, onde logo das diferentes intervencións, soaron as notas de Negra Sombra, interpretadas polo gaiteiro Eduardo Rodríguez Sobrino, que previamente abriu a comitiva xunto coa compañeira de Miguel Blanco e outras persoas vidas expresamente desde o continente sudamericano.




 Houbo varias intervencions, entre elas a dun representante da Banda Roxa - na que Miguel Blanco puxo todo de súa parte para lograr, como así foi, súa revitalización coa incorporación de novos membros -, e tamén dunha profesora da Universidade Complutense, de Madrid; de poetas como Francisco Álvarez Álvarez, Chuny Vázquez Vicente, Manuel Álvarez Álvarez, Joaquín Cadilla Castro..., e en nome dos organizadores falou emotivamente, Eloy Gómez Mariño.

 Unha nova actuación do gaiteiro Eduardo Rodríguez Sobrino, daría paso a colocación da urna coas cinzas de Miguel Sobrino, na modesta tumba, onde xacen os restos mortais de seus avós maternos. 

 A continuación tivo lugar unha ofrenda floral na que ademais da familia, amigos e membros da Banda Roxa, que depositaron uns centros de flores, e un deles, dos camaradas de Miguel, representando a bandeira tricolor; participaron todas as persoas que o desexaron. De feito, así foi, pois houbo a disposición de todos, caraveis e rosas vermellas para deitar no interior da sepultura. 

 Os fillos de Miguel depositaron unha póla do limoeiro - da casa materna de Miguel - con un vizoso froito. Entre mentres soaba discretamente "Grándola,  Vila Morena", de José (Zeca) Afonso, cantiga escollida como sinal da Revoluçâo dos Cravos vermelhos, que o 25 de abril de 1974, poría punto e final a ditadura en Portugal, data na que Miguel Ángel Sobrino Blanco, participou activamente en Lisboa.

 O acto en memoria do doutor Miguel Ángel Sobrino Blanco, foi unha mostra do aprecio que se lle ten a unha persoa tan especial, que mesmo deu súa propia vida por salvar - como así foi - a varias persoas en perigo de afogamento. Un feito que ben merece ser tido en conta. Por iso, suxerimos que desde o Concello de A Guarda, se comecen a dar os pasos previos para un recoñecemento institucional pola heroicidade demostrada polo noso entrañable veciño e amigo, Miguel Blanco.

A GUARDA

SEXADES MAR, SELECTA ACHEGA A BIBLIOGRAFÍA MARÍTIMA DE A GUARDA

O libro foi presentado por Manuel Álvarez, autor dos retratos das mulleres e homes do mar


Manuel Álvarez Álvarez, nun momento da súa intervención na presentación do libro Sexades mar
Fotos: Santiago Baz Lomba
Vista parcial do aspecto que presentaba a lonxa no acto de presentación do libro 

Ricardo Rodríguez Vicente / A Guarda

 A lonxa do breve porto de A Guarda, pulcro espazo onde de luns a venres, chegan - cando Neptunus o permite - os froitos que con moito esforzo, mulleres e homes do noso mar, colleitan na plataforma continental adscrita a Confraría de Pescadores Santa Tecla, de A Guarda; foi na tarde de onte venres 6 de maio de 2002, o lugar que acolleu - coa colaboración de Manuel Pacheco Alonso e Dionisio Ameal Pacheco, así como da concellalía de Cultura de A Guarda -, o magnífico acto de presentación de Sexades mar (Chan da Pólvora Editora, 2022).

 No espazo interior de subastas de peixe, o fotógrafo Manuel Álvarez Álvarez, funcionario xubilado que traballou en Géneve, no Alto Comisionado das Naciones Unidas (Acnur), ao tempo que destacado activista cultural na súa estadía en Suiza; foi recibindo agarimosamente a casa unha das persoas que se achegaron ao lugar onde ía presentar Sexades mar. Unha coidada publicación protagonizada polas mulleres e homes de A Guarda e súa área de influencia (Oia e O Rosal, especialmente), fotografados de vagar, pola cámara que guía o intelecto, á ollada e as mans sabias de Manuel Álvarez.

 O acto de presentación desa alfaia bibliográfica, contou coa presenza das mulleres e homes que entregan seu labor cotiá ao mar. Tamén asistiron o alcalde Antonio Lomba Baz; a concelleira de Cultura, Mª Montserrat Magallanes Álvarez; membros da Corporación Municipal de A Guarda; Antón Lopo,  editor, poeta, xornalista e director de Chan da Pólvora Editora; Luís Alberte, músico e autor da composición "Deolinda"; Joaquín Cadilla Castro, pescador, armador e presidente da Organización de Palangreiros Guardeses; amigos, familiares, artistas e veciños de A Guarda e súa contorna.


O músico Luis Alberte nun momento da súa actuación

 Houbo momentos para as diferentes intervencións previstas no guión do evento, e tamén grata atmosfera para a música do saxo barítono de Luis Alberte e a voz pausada de Manuel Álvarez, que, como explicou, oficiaría de álter ego da poeta Helga Cabiddu, quen por motivos profisionais non podía estar na Guarda nesa data.

 Na súa salutación, Manuel Álvarez, entre outras cousas afirmou: "(...) O primeiro dicir contén verbas de agradecemento á Confraría de Pescadores Santa Tecla polas facilidades postas á disposición do autor para realizar este traballo, así como ao Concello de A Guarda e  a Organización de Palangreiros Guardeses (OR.PA.GU.) polo seu soporte. Ademáis de maneira especial a Miro Villar pola revisión normativa do galego e seu texto limiar Sempre e máis despois. 

 Da mesma forma ás nosas traballadoras e traballadores do mar que cada día nun duro labor terman da colleita dos froitos do noso mar en medio de vagadas de auga salgada e de fonemas dos versículos de cantos de sereas aboiando na tona. Cantos e ladaíñas, voces das ondas do noso mar. Ai ondas, ai ondas tamén chamades por Deolinda. 

 No entanto, ao azar, xa todo ficou así: abriuse a tramela do ollo de vidro e pechouse rápida e vertixinosa na súa sombra. Deixou, emporiso, algunhas trazas de presenza e de luz nestas follas de papel impreso que podemos, de hoxe en diante, follear con curiosidade, observar, sondar, ancorar. Abrir e fechar un libro, permeábel de mar, nas mans. 

 No fondo pode que o fotógrafo co seu proceder praticara tan só unha forma de intercambio indirecto de fíos invisíbeis, coa abnegación necesaria para reivindicar a compostura mesurada dun intercambio inenarrábel, dun episodio inesquecíbel, dunha recordación persistente (...)".

 "(...) Outrosí, un postremeiro recordo, con desconsolo, para o entrañábel amigo Miguel Blanco que houbéramos desexado que estivera tamén connosco eiquí hoxe coas súas palabras, mais fai xa algúns días deixou a esencia da súa xenerosa vida nas augas caribeñas doutro mar, moi lonxe, a cinco mil millas náuticas destas costas. Amaba o mar, este mar, o seu mar, e identificábase coas súas xentes. Era un corazón mariñeiro máis da fratria da súa benquerida Banda Roxa. 

 Ata sempre Miguel (...)".

  No seu turno de intervención, a concelleira de Cultura, Mª Montserrat Magallanes Álvarez dixo:

 "(...) Manuel Alvarez presentou Gameleiros o 20 de setembro do 2003, neste porto da Guarda. Libro polo que moitas persoas nos teñen preguntado, libro que outras moitas teñen solicitado  e  un libro que gardo na miña pequena biblioteca dentro dun recunchiño onde  repousan aqueles que me teñen proporcionado as mellores vivencias, as maiores emocións e aqueles aos que recorro como aprendizaxe vital.  

 Vos vou a ler unhas palabras que Manuel  trazou no epílogo do  seu  libro, e que recollen a esencia  de Gameleiros, din así:  

 “A sobriedade de presencia, a mirada. O rostro espallado no camiño do traballo e da loita diaria. As marcas do mar, ronsel da vida. Gamelas, trasmallo, nasa, trol. Palangre. Colleita de mar. Marca de auda. Marusía. O corazón do noso mar. As dignidades das nosas xentes”.  

 Dende ese día, dende esa presentación, eu sinto un aprecio e un afecto especial por Manuel Álvarez, nace do respecto pola súa obra, pola calidade da mesma, polo exquisito coidado do seu traballo. E nace tamén do orgullo que sinto ao ter nas mans Gameleiros. Sinto que se fae xustiza e que as xentes do mar están xustamente retratadas, están os seus esforzos, as súas feridas e tamén o seu amor polo mar e o orgullo polo traballo honrado e digno.   

 O mesmo sentín  con  Sexades mar. O epílogo de Gameleiros ben podería ser o prólogo de Sexades mar, unha obra coidada, feita con esmero e que emociona. Con este libro se recoñece a grandeza  e o traballo esforzado da xente do mar. Se recoñece a presenza da muller neste sector da pesca, se pode apreciar, nos seus rostros, a dureza deste traballo. A dignidade e orgullo que amosan hoxe en día  ao saberse contedores da sabiduría e o traballo ben feito de xeracións anteriores.  

 Aí estades, e estaredes grazas a esa parada no tempo que nos posibilita a fotografía, mulleres e homes de mirada forte e directa, e cunha media sorriso,..., quizais sabedores de que 20 anos non son nada.   

 Grazas Manuel por este libro, prologado por Miro Villar, cos versos de Helga Cabiddu  e que nos aporta unha mirada moi diferente a algo que para moitos é cotiá pero que está cheo de música e poesía (...)".  

 A seguir viría unha lectura pública en primicia, da obra Sexades mar, logo de ser impresa, coordinando a voz de Manuel Álvarez e as notas musicais do "(...) amigo próximo e músico Luís Alberte, ourensá residente na Xenebra emigrante, cómplice fraterno ao longo dos anos de múltiples singraduras similares a esta de hoxe", que como explicou Manuel Álvarez "compuxo a peza musical para saxofón barítono na memoria de Deolinda, discreta e delicada ouriceira e percebeira oiense de Burgueira que nos deixou subitamente (...)".


Manuel Álvarez co alcalde Antonio Lomba

 E finalmente falaría Antonio Lomba Baz, alcalde de A Guarda e veciño de estirpe mariñeira, por dupla ascendencia, xa que o é, por ambas as dúas vías de consanguinidade. Na súa intervención, Lomba referiu: "Eu vexo a Manuel, coa actitude humilde de quen non alza a voz, de quen fala como quen susurra…de quen trata con profundo respecto ao interlocutor. Pero tamén o vexo coa seguridade de quen non necesita alzar a voz, de quen che susurra para crear unha atmosfera próxima, suxerente, un clima propicio para o entendemento.  

 Supoño (ou dígo que supoño, porque non quero confesarme victima do seu obxectivo) que este é tamén o engado que Manuel utiliza no seu quefacer artístico como fotógrafo. Emite ese canto sereo (ou canto de sereo) para que a víctima do seu ollo de vidro entregue unha parte da súa esencia a súa caixa negra. E así, despois de procesado e poetizado, termos como resultado edicións tan fermosas no fondo e na forma como é “Sexades Mar”. 

 Un día coma hoxe non podemos deixar de lembrar o comezo do diálogo que Manuel estableceu coa nosa xente do mar. o mítico Gameleiros. Revisando estes días esa publicación pareceume un libro aínda máis fermoso que a última vez que vira. O tempo vai pasando, e fotos e textos, inmunes ao conteo do reloxo e ao incansable traballo de Caronte, vanse convertendo nunha estampa clásica da nosa vila mariñeira. 

 Agora 20 anos despois Manuel Álvarez regálanos, con este libro, “Sexades Mar” outra instantanea da nosa vida mariñeira a través dos e das súas protagonistas. Esta vez co acompañamento dos textos poéticos de Helga Cabiddu.  

 O libro mostra unha evolución porque o mundo do mar tamén evolucionou. Segue captando a esencia das xentes coa mesma maestría que o fixo fai dúas décadas, pero agora as mulleres reclaman a súa  presenza, o seu protagonismo como xentes do mar. Por outra parte a tecnoloxía tamén se fai presente. As vestimentas tradicionais deixan paso á novas indumentarias, que non mudan rostros pero si engaden unha pátina de modernidade a un mundo que se alimenta da tradición. Tamén vemos que cobra protagonismo o marisqueo, a recolección, fronte a pesca. 

 En definitiva. Manuel retrata a mariña da Guarda a través dos traballadores e traballadoras do mar no libro que se presentamos hoxe. Unha fermosa e cuidada edición, con fotografías, textos poéticos e incluso música. Un pracer para os sentidos.  

 Gracias Manuel. 

 Gracias a todos por estar aquí". 

 Con esas verbas, a gozosa presentación de Sexades mar - selecta achega a bibliografía marítima de A Guarda -, culminaría coa sinatura de exemplares por parte de Manuel Álvarez e uns mesurados grolos de sabedeiro viño galego.

A GUARDA

RECEPCIÓNS DE HONRA AS CADETES FEMININAS DO CLUB DE REMO ROBALEIRA, CAMPIOAS DE GALICIA E DE ESPAÑA, DE BATEIS

Tiveron lugar na tarde de onte, na sede de OR.PA.GU. e na Casa do Concello, respectivamente


Alcalde e membros da Corporación Municipal do Concello de A Guarda aplaudindo as cadetes femininas do Club de Remo Robaleira, campioas de Galicia e de España de bateis, así como ao adestrador e xunta directiva do club
Fotos: Infogauda

Vista parcial do salón de plenos da casa do Concello onde tivo lugar o acto de recepción oficial 
Así estaba a praza do Reló, onte pola tarde cando as campioas de Galicia e de España sairon aos balcóns da Casa do concello a saudar a seareiros a veciñanza de A Guarda


Ricardo Rodríguez Vicente / A Guarda

 Despois da epopea das xornadas en Rianxo e en Pasaia, onde lograron o campionato de Galicia e de España, respectivamente, de bateis, as cadetes femininas do Club de Remo Robaleira, tiveron na tarde de onde unha axenda completa de recoñecementos. En primeiro lugar, na sede da Organización de Palangreiros Guardeses (OR.PA.GU.), onde foron recibidas polo presidente e membros desa organización de productores de pesca, que patrocina á entidade deportiva Robaleira.


O presidente e membros de OR.PA.GU. coas cadetes campioas de Galicia e de España de bateis
Foto: Santiago Baz Lomba

 Logo viría á recepción oficial que o alcalde e a Corporación Municipal do Concello de A Guarda, lles ofreceron no salón de plenos da Casa do Concello. E nese lugar de tanta significación, diante dunha representación da afección e da veciñanza do pobo guardés, remeiras, adestrador, membros da xunta directiva,..., recibiron os públicos parabéns do alcalde, da concelleira de Deportes e dos portavoces de cada grupo municipal con representación na corporación.

 O brillante colofón desta tempada ben merecía un acto de recoñecemento como ese, no que as verbas de todas as intervencions foron coincidentes, salientando o alto valor dos logros deportivos acadados polas remeiras cadetes femininas do Club de Remo Robaleira, que coa súa xesta deixaron constancia dun fito na historia do club guardés, e mesmo serviu de soporte para convidar a que a familia do remo guardés volte a amosarlle todo seu apoio as e os deportistas de Robaleira, en cada un dos desprazamentos, ao longo de cada tempada, como acontecía en décadas precedentes.

 Con todo merecemento, onte foi unha xornada, na que os balcóns da Casa do Concello foron testemuña arquitectónica da ledicia desbordante e plenamente xustificada, das valorosas remeiras que fixeron ondear as bandeiras que as acreditan como campioas de Galicia e de España, de bateis. 

 E a pé da praza do Reló - como así lle chamamos na vila -, unha representación cívica, aplaudiu a demostrada valentía das nosas remeiras, nun deporte no que A Guarda, ademais de competir con entidades deportivas de moito renome, ten amosado seus indiscutibles valores. Ainda que como é ben sabido, queda moito mar por remar.

 Como colofón da recepción oficial, toda a familia de Robaleira e da cidadanía guardesa, dirixíronse ata a praia da Ribeira onde agardaba un batel no que as cadetes campioas de Galicia e de España, nuns longos pola cristalina badía do porto, amosaron as bandeiras que co seu esforzo, lograron en Rianxo e Pasaia, e constitúen os mellores e máis cobizados premios, que podían traer para A Guarda.