PILAR QUINTÁS E ESPERANZA MARTÍNEZ DE SALINAS EXPOÑEN NA CASA DE GALICIA EN MADRID A MOSTRA “O NOSO CAMIÑO”, CON ESPECIAL REFERENCIA ÁS PAISAXES DE GALICIA
Ambas as artistas comparten unha longa traxectoria pictórica e de amizade
As pintoras Esperanza Martínez de Salinas e Pilar Quintás fronte a senllas obras da exposición
Fotos: Casa de Galicia
Infogauda / Madrid
As artistas Pilar Quintás e Esperanza Martínez de Salinas comparten unha longa traxectoria pictórica e de amizade que ten como principal referencia as paisaxes de Galicia, cuxos resultados, en forma de cadros pintados en acrílico e óleo sobre táboa e papel, de gran cromatismo e distintos formatos, mostran na exposición “O noso camiño”, que ocupa as tres salas de exposicións (A, B e L) da Delegación da Xunta en Madrid/Casa de Galicia onde se exhibe desde onte ata o próximo 30 de outubro.
No acto inaugural interviñeron as dúas pintoras e o coordinador de Actividades da Casa, Ramón Jiménez, quen o fixo en representación do delegado da Xunta de Galicia e director da Casa de Galicia, José Ramón Ónega. Jiménez resaltou que as dúas autoras da exposición “pintan paisaxes e as dúas coincidiron no de Galicia, terra de Pilar por nacemento e de Esperanza por amizade; ambas atoparon na súa natureza exuberante e misteriosa a fonte da súa inspiración”. Lembrou tamén que “a Pilar xa a coñeciamos pois expuxo nesta Casa unha serie de acrílicos en 2011”.
Un momento do acto inaugural, desde media sala. Acudiu máis dun centenar de persoas
“Aínda que a exposición que lles mostramos comprende a dúas artistas, con dous estilos diferentes, a presentación que fan mesturada das súas obras máis os vasos comunicantes da súa amizade provocan un certo mimetismo ou camuflaxe aparente entre unhas ou outras, quero dicir que nun primeiro momento algúns visitantes poderían chegar a pensar que é a mesma persoa a que pintou estes cadros”, advertiu Jiménez, afirmando a continuación que “enseguida advertirán as diferenzas: o dominio da cor en Pilar, que aplica con espátula ou pincel ou combinadamente, sempre vertebrado pola estrutura dun debuxo que conduce as coloracions” ou, “no caso de Esperanza, como destaca a súa formación como licenciada en Belas Artes con especialidade en restauración de pintura, de onde procede o seu afán experimentador cos materiais e as técnicas”.
Quintás explicou que “Esperanza e eu nos coñecemos hai anos nunha viaxe, por suposto cara ao norte, pero por un tema de arquitectura, non de pintura. Con todo, co tempo, foise agudizando a vertente pictórica da nosa amizade e descubrimos que participar en concursos nacionais ou ao aire libre, realizar encargos, ir a exposicións, ou simplemente intercambiar imaxes do que estabamos a pintar nese momento facíanos sentir a mesma emoción. Un día constatamos que o verde, as árbores, as follas, a auga, a paisaxe do norte e en concreto Galicia, eran un tema recorrente e buscamos un lugar onde mostrar toda esa obra. Imposible atopar mellor escaparate que as salas da Casa de Galicia”.
“Cheas de ilusión preparamos esta exposición durante máis de ano e medio e hoxe é un pracer compartir todo un amplo repertorio que empeza sempre en Galicia, de cando en vez vaise polo mundo e regresa de novo á terra galega e as súas incribles paisaxes. Pero os artistas plasmamos o que vemos de maneira diferente e, aínda que sexamos galegas por afección ou afiliación, cada unha mostra unha visión propia en cada cadro”, engadiu.
Martínez de Salinas precisou sobre esta conexión que “ás veces nos aproximamos moito e outras veces somos absolutamente opostas no desenvolvemento e a resolución, e aí é onde me parece que radica a maxia desta exposición”. “Por se non fose bastante, quixemos tamén abrir unha xanela a como somos cando escapamos da realidade e buscamos outros camiños ou técnicas, como somos cando quedamos na abstracción, o concepto, a pura cor”, sinalou en referencia ao cambio de estilo nas obras da Sala L.
Respecto ao percorrido pictórico que ofrece a mostra, Quintás dixo que “un fío conector moi sutil enlaza as salas desta Casa nun constante ir e volver ao noso modo de pintar, á nosa amizade e ás nosas ganas de desvelar todo un longo proceso de creación”.
O editor Enrique Sanz Neira, prologuista do catálogo da exposición, valora que Martínez de Salinas, natural de Madrid, “sempre habitou en Galicia a través da súa pintura. A luz da natureza exuberante é o denominador común da súa obra. Se é certo que ´un é de alí onde deixa o seu chapeu´, Esperanza é dos bosques, praias e ribeiras galegas, onde atopa a inspiración que reflicten as súas obras”. Nelas aprecia “unha luz suave, con sombras matizadas” e que a súa técnica pictórica, “baseada nunha premeditada pincelada espontánea, fálanos dun tributo ao impresionismo” a través de “a captura intemporal da experiencia da luz”.
De Quintás, natural de Santiago de Compostela, Sanz Neira afirma que volve ás salas da Casa de Galicia “presa da mesma paixón e febre que confesaba anos atrás, co recordo intacto das súas raíces e paisaxes da infancia, pero tamén co afán de atopar a intensidade da luz noutras latitudes”. Nos seus cadros atopa “o trazo impresionista da súa espátula que, agora, revélanos unha relación máis íntima coa cor en detrimento do argumento formal do representado, especialmente patente nalgúns dos seus últimos acrílicos”. “Esta inmersión na cor, con certo aroma expresionista, confírmanos que estamos ante unha artista que conserva a ilusión de traducir aos nosos ollos profanos a mística especial da luz a través da súa peculiar mirada, en continua evolución”.
Ningún comentario:
Publicar un comentario