MADRID

ENRIQUE ÁLVAREZ ARECES: “O CAMIÑO DE SANTIAGO OFRÉCENOS A POSIBILIDADE DE ENTENDER COMO ACTUOU O TEMPO SOBRE A SUPERFICIE DAS PEDRAS”  

Xeólogo e membro do Instituto Xeolóxico e Mineiro de España, ofreceu a conferencia “Xeoloxía e rocas que fixeron posible a construción do patrimonio arquitectónico no Camiño de Santiago”   

De esqda. a der.: Jorge Martínez-Cava,  Enrique Álvarez Areces, Lioba Simon, Ramón Jiménez e José Antonio Ortiz

Fotos: Casa de Galicia

Infogauda / Madrid

 “O Camiño de Santiago ofrécenos a oportunidade, a través da análise do seu patrimonio histórico construído, de entender como actuou o tempo sobre a superficie das pedras ou de alcanzar unha visión sobre as relacións entre os conxuntos edificados e a súa contorna”, expuxo onte xoves na Delegación da Xunta en Madrid/Casa de Galicia o doutor en Xeoloxía e membro do Instituto Xeolóxico e Mineiro de España Enrique Álvarez Areces, na conferencia “Xeoloxía e rocas que fixeron posible a construción do patrimonio arquitectónico no Camiño de Santiago”. Álvarez Areces impartiu esta confrencia no ciclo “Seminario José Antonio Cimadevila Covelo de Estudios Jacobeos”, organizado en colaboración coa “Asociación de Amigos de los Caminos de Santiago de Madrid”, que preside Jorge Martínez-Cava, nunha sesión na que tamén tivo lugar a conferencia “Herbert Simon: un alemán no redescubrimiento do Camiño”, de Lioba Simon, profesora da Universidade de Oviedo e vicepresidenta da asociación VLTREIA para o fomento dos camiños xacobeos medievais.  

 O conferenciante foi presentado polo presidente de honra da Asociación de Amigos dos Camiños de Santiago de Madrid, José Antonio Ortiz, tras ser introducido o acto polo coordinador de Actividades da Casa de Galicia, Ramón Jiménez, quen interveu en representación do delegado da Xunta e director da Casa, José Ramón Ónega López. Jiménez lembrou que este seminario celebrouse anualmente na Casa desde 2001 e nesta ocasión acolle a dúas das súas conferencias. O público encheu a sala en ambas as conferencias.   

 Álvarez Areces afirmou que “o Camiño de Santiago ofrécenos a oportunidade, a través da análise do seu patrimonio histórico construído, de entender como actuou o tempo sobre a superficie das pedras ou de alcanzar unha visión sobre as relacións entre os conxuntos edificados e a súa contorna, así como a influencia da xeoloxía, reflexionando sobre as relacións entre o edificio no seu proceso construtivo e a canteira no seu proceso extractivo, actividades intimamente ligadas e que no futuro deberían ser estudadas de forma coordinada”.  

Un intre da conferencia desde atrás

 O conferenciante expuxo que “actualmente son numerosas e prolixas as descricións dos elementos arquitectónicos nos edificios históricos” pero hai áreas que estiveron esquecidas durante moito tempo e que, afirmou, son as canteiras históricas que deberán ocupar nun futuro o espazo que lles corresponde no estudo do patrimonio histórico construído, entendendo como indivisible o análise edificio-canteira”. Identificou esas áreas cos interrogantes “que coñecemento temos dos materiais pétreos que lles deron o seu materialidad?, sabemos cal é a súa procedencia?, que ocorría naqueles lugares onde se extraeu o material que os fixo posibles?”.  

 Previamente Álvarez Areces lembrou que xa Cayo Plinio Segundo (23 d. C - 79 d. C) na súa obra “Historia Natural” reflexionaba sobre o poder mediático e de atracción que as grandes obras arquitectónicas tiñan e teñen na sociedade. “Desde a nosa perspectiva actual na que quedamos admirados con obras como o Guggenheim, no noso territorio, ou a magnificencia de edificios en Dubai, que coa lixeireza dos novos materiais dos que dispoñemos desafían as alturas, imaxinemos por un momento cos ollos dos homes e mulleres do medievo cal sería o seu pensamento ante aquelas moles pétreas que con esforzo e perseveranza tentaban tocar o ceo”, expuxo, advertindo que “a produción destes conxuntos edificados esixía de multitude de persoas coordinadas para a súa construción: arquitectos, canteiros, artesáns, carpinteiros, albaneis especializados e, por suposto, o material con que foron concibidos, a pedra”. 

 Enrique Álvarez Areces é doutor en Xeoloxía pola Universidade de Oviedo e Máster en Recursos Xeolóxicos e Xeotecnia por esta mesma Universidade. Desenvolve o seu labor de investigación no Instituto Xeolóxico e Mineiro de España (IGME). Especialista no estudo das canteiras históricas, a pedra natural e as súas relacións co patrimonio arquitectónico construído, participa como experto no Grupo de conservación, restauración e rehabilitación de edificios Recopar-Aenor e outros grupos de investigación no ámbito da pedra natural e as canteiras históricas.