MADRID

A vicepresidenta da Asociación VLTREIA e profesora da Universidade de Oviedo ofreceu a conferencia “Herbert Simon: un alemán no redescubrimiento do Camiño”   

LIOBA SIMON: “HERBERT SIMON FOI UN DOS PIONEIROS E PROBABLEMENTE UNA DAS PERSOAS QUE MÁIS CONTRIBUÍU Á RECUPERACIÓN E A DIFUSIÓN DO COÑECEMENTO DO CAMIÑO DE SANTIAGO” 

Ramón Jiménez da paso a conferencia de Lioba Simon, na mesa xunto a Jorge Martínez-Cava

Fotos: Casa de Galicia

Infogauda / Madrid

 “Herbert Simon (1921-2003) foi un dos pioneiros e probablemente una das persoas que máis contribuíu á recuperación e a difusión do coñecemento do Camiño de Santiago”, afirmou onte xoves na Delegación da Xunta de Galicia en Madrid/Casa de Galicia Lioba Simon Schuhmacher, profesora titular de Filoloxía da Universidade de Oviedo, vicepresidenta da Asociación VLTREIA para o fomento dos Camiños xacobeos medievais, con sede en Stuttgart (Alemaña), escritora e filla de Herbert Simon. Fíxoo na conferencia “Herbert Simon: un alemán no redescubrimiento do Camiño”, que impartiu no ciclo “Seminario José Antonio Cimadevila Covelo de Estudios Jacobeos”, organizado en colaboración coa “Asociación de Amigos de los Camiños de Santiago de Madrid”, que preside Jorge Martínez-Cava, nunha sesión na que tamén tivo lugar a conferencia “Xeoloxía e rocas que fixeron posible a construción do patrimonio arquitectónico no Camiño de Santiago”, de Enrique Álvarez Areces, doutor en Xeoloxía do Instituto Xeolóxico e Mineiro de España.  

 Acompañou a Simon na mesa presidencial do seminario Martínez-Cava, que se encargou da súa presentación. Previamente o coordinador de Actividades da Casa de Galicia, Ramón Jiménez, quen interveu en representación do delegado da Xunta e director da Casa, José Ramón Ónega López, introduciu o acto lembrando que este seminario celebrouse anualmente na Casa desde 2001 e nesta ocasión acolle a dúas das súas conferencias. O público encheu a sala en ambas as conferencias.  

 Segundo o retrato que fixo a conferenciante, Herbert Simon (1921-2003) foi “un home curioso, sociable, de familia, pero tamén moi individualista, sempre activo” e “apreciado e querido polos que lle trataron”. “Austero consigo mesmo e xeneroso cos demais. Traballador, loitador, serio e ao mesmo tempo sempre alegre, con ese sentido do humor renano. Un melómano, que cantaba con paixón (por exemplo, o ‘Dum pater familias’ do Codex Calixtinus) e tocaba o piano e os órganos de case todas as igrexas que visitaba”, engadiu. Tivo “unha infancia nada fácil e unha mocidade severa á sombra do nacionalsocialismo e da segunda guerra mundial, estudou ciencias (matemáticas, física, química) e converteuse en profesor de ensino secundario. Con todo, a súa vocación foi a cultura, a historia, a xeoloxía, a botánica, a antropoloxía. E tiña unha paixón descomunal polo mundo hispano”. 

Un momento da conferencia de Lioba Simon -no atril- desde o fondo da sala. Na mesa, Jorge Martínez-Cava

 Realizou expedicións por América Latina e “desde a década de 1970, dedicouse intensamente ao redescubrimiento e á difusión do Camiño de Santiago, camiñándoo e estudándoo, recalcando o seu valor simbólico na unificación e reconciliación europea (“Andando sente Europa”, adoitaba dicir). Nesa liña, contribuíu a impulsar a declaración do Camiño como itinerario cultural europeo, en 1987”, precisou Lioba Simon, que fixo un percorrido pola súa traxectoria través dunha selección do seu arquivo fotográfico, destacando os Camiños que percorreu, as actividades que realizou, o seu labor do divulgación do Camiño en Alemaña e os albergues que contribuíu a crear. 

Os Camiños de Herbert Simon e as súas actividades ao redor deles 

 Segundo detallou a conferenciante, Herbert Simon percorreu oito Camiños, dos que destacou: en 1978, do 6 ao 28 de xullo: Camiño Francés, Roncesvalles-Santiago (811 km), ese ano foron rexistrados tan só 13 peregrinos en Santiago de Compostela; 1980 (1-9 de xullo): Camiño Primitivo, Oviedo-Santiago (368 km), ese ano foron rexistrados 209 peregrinos en Santiago de Compostela; 1981 (2-26 de agosto): St. Bertrand de Comminges-Oloron-Somport-Jaca-Burgos-Santiago (1.146 km), ese ano foron rexistrados 299 peregrinos en Santiago de Compostela; 1982 (23/7-15/8.): Ostabat (St. Palais)-Santiago (841 km), ese ano foron rexistrados 1.868 peregrinos en Santiago de Compostela, o aumento débese a que foi Ano Santo; e 1985 (22/6-10/9): Köln (Colonia)–Santiago (2.484 km), ese ano foron rexistrados 690 peregrinos en Santiago de Compostela. 

 En canto ás actividades que desenvolveu, citou a tradución da “Guía do Peregrino” de Elías Valiña (1985, Everest) en 1992, publicada por Galaxia; a emisión de Credenciais do Peregrino desde Colonia (Alemaña); catro encontros con hospitaleiros e acollida de actores involucrados no Camiño, en Colonia; construción dunha biblioteca sobre temas do Camiño de Santiago (doada en 2008 pola familia ao Centro de Estudos Xacobeos do Mosteiro de San Zoilo en Carrión de los Condes); redes e contactos ao longo do Camiño; e colaboración con proxectos sociais en torno ao Camiño en Foncebadón e Villafranca del Bierzo.  

 Ademais foi membro de diversas asociacións xacobeas en cidades alemás, presidiu a Santiago- reunde Köln (Amigos de Santiago de Colonia) e ocupou a vicepresidencia da Asociación VLTREIA de Stuttgart-Baden Württemberg. Foi un gran divulgador do Camiño en Alemaña, a través de actuacións como a exposición “Köln (Colonia) como meta e punto de reunión de peregrinos xacobeos”, 1987; viaxes de estudo polo Camiño, acompañando a grupos (aproximadamente 30, entre 1986 e 1998); participación en congresos internacionais e reunións; correspondencia e contacto con persoas interesadas na temática, estudos do Camiño, asesoramento personalizado a peregrinos e emisión de credenciais.  

 Colaborou así mesmo en proxectos de albergues en Azofra 1990-1992 (A Rioxa) Albergue Parroquial, logo denominado “Herbert Simon”; Navarra 1992-Elizarra (non materializado); Rabanal (inauguración: 25-10-1991) e Hospital de Órbigo (inauguración: 26-9-1992) e na Faba 1999/2002 (O Bierzo, León) da Asociación VLTREIA (Baden- Württemberg), Albergue Parroquial.