MADRID

RENOIR VOLTA O MUSEO DEL PRADO
'Pasión por Renoir': Do 19 de outubro de 2010 ó 6 de febreiro de 2011


jamacor2

En España, apenas hai obra do movemento Impresionista, por iso é única a exposición que comezou esta semana no Museo do Prado de Madrid. Trátase da primeira exhibición monográfica dun pintor que fixo da alegría e da cor o seu aceno de identidade. 31 cadros que viñeron á gran pinacoteca grazas ao préstamo da Fundación Clark, un museo no corazón de Nova Inglaterra, nos Estados Unidos, e que puxo en pé un matrimonio multimillonario que fixo do coleccionismo a súa gran paixón. Auguste Renoir naceu en Limoges en febreiro de 1841. En 1845, Renoir e a súa familia mudáronse a París. Alí, Pierre-Auguste continuou os seus estudos ata a idade de 13 anos. Xa como adolescente, traballou no taller dos irmáns Lévy onde pintou figuras decorativas sobre porcelana ata os 17 anos. En 1858, Renoir realiza pintura sobre abanicos. Nesa actividade adquiriu o gusto polas pezas de gran luminosidade e de pinceladas rápidas. En 1862, Renoir, ao captar atención polas pinturas que tivo que facer nunhas misións relixiosas, postulou á Escola de Belas Artes e entrou ao taller de Gleyre, onde coñeceu a Monet, Bazille e Sisley. Os seus primeiros cadros de estilo clásico, romántico e realista non foron inicialmente ben criticados. Con todo, a primeira obra que expón na galería l'Esméralda en 1864 recibiu unha moi boa acollida, pero logo da exposición destruír. Pintou gran cantidade de paisaxes e de corpos humanos, principalmente femininos (sobre todo o de Lise Tréhot quen foi o seu amante). Esta moza tivo unha importancia vital na obra do pintor, dado que ao romper a relación, houbo un cambio no estilo do autor. A carreira de Renoir realmente iníciase en 1867 coa exposición da Lise à l'ombrelle. Pierre Auguste Renoir (25 de febreiro de 1841 - 3 de decembro de 1919), é un dos máis soados pintores franceses. Non é fácil clasificalo: pertenceu á escola impresionista, pero se separou dela rapidamente polo seu interese pola pintura de corpos femininos sobre as paisaxes. O pintor Rafael tivo unha gran influencia nel. O impresionismo é un movemento pictórico que xorde en Francia a finais do século XIX, en contra das fórmulas artísticas impostas pola Academia Francesa de Belas Artes, que fixaba os modelos a seguir e patrocinaba as exposicións oficiais no Salón parisiense. O obxectivo dos impresionistas era conseguir unha representación do mundo espontánea e directa, en pinturas creadas directamente "in situ", non elaboradas no taller tal e como se estilaba ata entón. En parte pola necesidade de abreviar a execución, recórrese a unha pincelada rápida e solta, e a formatos manexables fronte aos formatos monumentais típicos da pintura académica. Renoir, ofrece unha interpretación máis sensual do impresionismo, máis inclinada ao ornamental e á beleza. Non adoita incidir no máis áspero da vida moderna, como ás veces fixeron Manet e Van Gogh. Mantivo sempre un pé na tradición; púxose en relación cos pintores do século XVIII que mostraban a sociedade galante do rococó, como Watteau. Nas súas creacións mostra a alegría de vivir, ata cando os protagonistas son traballadores. Sempre son personaxes que se divirten, nunha natureza agradable. Pódeselle emparentar por iso con Henri Matisse, a pesar dos seus estilos distintos. Tratou temas de flores, escenas doces de nenos e mulleres e sobre todo o espido feminino, que recorda a Rubens polas formas grosas. En canto ao seu estilo e técnica nótase nel un forte influxo de Corot. Renoir posúe unha vibrante e luminosa paleta que fai del un impresionista moi especial. "O palco", "A randeeira", "O Muiño da Galette", "O almorzo dos barqueiros", "Bañistas", son as súas obras máis representativas.