A Xunta de Galicia colabora na tradución ao inglés dunha antoloxía poética de Luz Pozo Garza
Recolle seis poemas da poeta ribadense na súa versión galega e inglesa traducidos pola investigadora e tradutora Adina Ioana Vladu
O secretario xeral de Política Lingüística, Valentín García, participa na presentación da obra ‘Unha Camelia / One Camellia Blossom’
Foto: X.G.
Infogauda / Santiago de Compostela
Oda ao amor e a Galicia en seis poemas
Unha Camelia / One Camellia Blossom, ilustrado pola artista Sara Lamas, inclúe a edición bilingüe de seis poemas de Luz Pozo Garza, unha das máis recoñecidas e místicas voces da poesía galega, traducidos ao inglés por Adina Ioana Vladu, así como o Cuestionario Proust que a dita autora respondeu no 2010, fixando nel os principais trazos e gustos da súa personalidade, traducido por Jonathan Dunne.
Os textos seleccionados conforman un pequeno ciclo dedicado á poeta, narradora e ensaísta feminina galega Carmen Blanco, estudosa e crítica da poesía de Luz Pozo Garza, e ao poeta, ensaísta e narrador Claudio Rodríguez Fer. O conxunto de poemas son en si un canto á sororidade, unha exaltación do amor e unha oda a Galicia e á súa lingua.
Decana da poesía galega
Luz Pozo Garza (Ribadeo, 1922 – A Coruña, 2020) foi unha poeta, ensaísta e catedrática de Literatura de ensinanza media galega. Membro da Real Academia Galega (RAG) desde 1950, comeza a publicar poesía aló polos anos 40 no xornal local de Ribadeo. Ao igual que moitos contemporáneos, Luz é bilingüe nos seus inicios e o seu primeiro poemario publícase en castelán. Porén, será a súa poesía en galego a que acade o seu máximo esplendor a partir da publicación d’ O paxaro na boca (1952).
O poemario bilingüe Últimas palabras / Verbas derradeiras (1956) será o punto de inflexión na vida e obra da poeta, dando comezo a un período de madurez e compromiso coa lingua galega e coa súa tradición literaria que chega ao seu esplendor en Códice Calixtino e Concerto de outono. Centrada fundamentalmente no amor, consecuencia en gran parte da súa unión con Eduardo Moreiras, da que dan fe as obras Prometo a flor de loto, As vodas palatinas ou Deter o día cunha flor, a súa poesía vaise aproximando nos seus últimos anos á traxedia grega con Medea en Corinto, ao mundo celta con As harpas de Iwerddon, á mística de Borges con Rosa tántrica e ás orixes familiares con Pazo de Tor, a derradeira obra que publica cumpridos os 96 anos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario