Miles de persoas mobilízanse coa CIG este 1º de Maio para esixir políticas públicas e salarios dignos contra a pobreza
O secretario xeral reclamou medidas urxentes para afrontar a crise, frear os “efectos devastadores” dos altos prezos e poder ter “unha vida digna”
Infogauda / Vigo
Varios milleiros
de persoas botáronse hoxe ás rúas do país convocadas pola CIG para conmemorar o
Primeiro de Maio, Día Internacional da Clase Obreira, baixo o lema 'Contra a
pobreza, políticas públicas e salarios dignos', reclamación que a central
sindical acompaña dun paquete de propostas para facer fronte ao descontrolado
incremento da carestía da vida. O secretario xeral da central nacionalista, que
participou na manifestación de Vigo, reclamou a aplicación urxente de medidas
para afrontar a crise, frear os “efectos devastadores” dos altos prezos e poder
ter “unha vida digna”.
Un total de 16
localidades galegas acolleron mobilizacións da CIG para celebrar un ano máis o
día do internacionalismo proletario, unha xornada reivindicativa e festiva na
que as protestas promovidas pola central sindical volveron ser as máis
concorridas. A manifestación central tivo lugar novamente en Vigo e foi a máis
multitudinaria de cantas se convocaron por todo o país, a pesar de que o Concello,
a través da Policía Local, volvese manipular os datos para minimizar a
asistencia e beneficiar a CCOO e UGT, cuxa convocatoria congregou a moita menos
xente.
Ao remate da
marcha o secretario xeral, Paulo Carril, tomou a palabra para proclamar en
primeiro lugar o “firme compromiso” da central sindical coa paz, denunciar a
guerra en Ucraína e demandar o cese da “brutal apoloxía” do militarismo, do
belicismo e da OTAN. “Cando proclamamos o noso compromiso coa paz tamén o
facemos coa soberanía e a autodeterminación dos pobos, que no caso de Galiza
pasa por reclamar o dereito a decidir libremente o noso futuro; non hai homes e
mulleres libres en nacións asoballadas, non hai liberación social sen
liberación nacional”, asegurou, antes de trasladarlle publicamente toda a
solidariedade ao pobo ucraíno.
Mais tamén ao
saharauí, ao tempo condenou que o Goberno español, “que de forma unilateral e
sen apoio parlamentario se somete a Marrocos e á súa postura imperialista”,
incumprindo o dereito internacional e negando os dereitos do pobo saharauí.
“Hoxe é unha necesidade vital para o futuro da humanidade unha nova orde
mundial asentada en pobos e nacións libres, soberanas, non sometidas nin
dominadas, e na que as relacións internacionais se dean en pé de igualdade”.
A continuación
centrou o seu discurso na situación económica e social “extrema” que padecemos
na actualidade, “que está a ter un impacto brutal na clase traballadora e nas
maiorías sociais” porque aos efectos da crise económica sumáronse as
consecuencias da pandemia, “e agora estase a aproveitar a guerra para
xustificar a aplicación de políticas económicas que non dan solución a unha
carestía da vida que xa arrastrabamos, pero que foi a máis, con altos prezos da
electricidade, dos combustíbeis, dos alimentos e de moitos bens de consumo
básicos”.
Neste senso,
criticou o aumento do gasto militar (até o 2% do PIB) anunciado por un Goberno
español “supostamente de esquerdas”, pero que gasta máis en armamento que en
medidas para acabar cos “efectos devastadores” que a carestía da vida está a
causar nas maiorías sociais. Fronte a isto, apelou á necesidade de adoptar de
xeito urxente medidas extraordinarias de intervención pública, de cambios
profundos nas políticas económicas e fiscais, que non se inclúen no Plan de Resposta
Económica á Guerra aprobado polo Goberno español.
Sindicatos
ao servizo do capital
Carril quixo
deixar claro que a resposta á crise tampouco pode estar no Pacto de Rendas e
nas negociacións do acordo estatal de negociación colectiva, “xa que de novo o
diálogo social e UGT e CCOO volven estar ao servizo do capital, e baixo a
premisa de impor a moderación e contención salarial imposibilitan calquera
recuperación do poder adquisitivo e contribúen a consolidar os baixos
salarios”.
Porque, segundo
advertiu, está en xogo o noso futuro, o dereito a negociar en Galiza os nosos
convenios colectivos, o noso poder de negociar e decidir nós de forma directa e
democrática as nosas condicións de traballo, os nosos salarios. Po iso renovou
o compromiso da CIG coa conflitividade na negociación colectiva como a central
sindical está a facer en distintos sectores e convenios.
Lembrou que esta
situación ten lugar coa entrada en vigor da nova reforma laboral, da reforma
das pensións e doutras reformas que afectan negativamente á clase traballadora.
“Reformas coas que nin recuperamos dereitos nin avanzamos en novos dereitos,
que disfrazan precariedade baixo novas formas contractuais, reforma que causan
máis desigualdade de xénero e non garanten os dereitos das mulleres”.
Censurou tamén
que se aproben novas leis laborais e socias que non derogan as aprobadas no seu
día polo PP e que permiten siga vixente a “criminal” Lei Mordaza, que sigue a
ser empregada “con dureza” polo Goberno e os Tribunais para reprimir a loita e
mobilización social. “Estamos ante unha seria e grave ameaza de retroceso para
os nosos dereitos, salarios e condicións laborais, que buscan reeditar aqueles
ignominiosos Pactos da Moncloa de 1977”.
Neste contexto,
criticou que o Goberno galego estea máis preocupado na sucesión de Feixó que na
“gravísima” situación que estamos a sufrir, practicando unha “absoluta
inacción” para dar resposta á “agonía” de moitos sectores, actividades
económicas e produtivas básicas do noso país. “Mentres seguimos sendo quen proporciona,
a través da emigración, man de obra barata, deixando sen xente un país cada vez
máis avellentado e con menos poboación activa”.
Alertou que a
pesar do cambio na Presidencia da Xunta o PP seguirá a practicar unha “política
planificada” que promove a “colonización e dependencia” de Galiza e do pobo
galego a “deseños” feitos dende Bruxelas e Madrid, “onde todo se pon a
disposición do negocio e da rendibilidade do capital e dos fondos de
investimento”.
Puxo como
exemplo a “permanente” ofensiva privatizadora da sanidade pública e dos servizo
públicos e a actual ofensiva eólica na que as grandes empresas eléctricas
aproveitan a descarbonización para unha nova oportunidade de negocio,
“facéndose un lavado verde sen ter previamente reparado a súa débeda ecolóxica
nin resolto o impacto social xerado”.
E cualificou o
que está a acontecer como “novo proceso de colonización enerxética” a través de
macroparques eólicos “que ameazan os nosos montes, terras e mar, despois de que
no franquismo se destruíran ríos e terras produtivas, mentres se mantén a moita
xente na pobreza enerxética e temos comarcas enteiras camiño da desertización
social e industrial, sen plans alternativos”.
Por iso apelou á
necesidade de contar cunha tarifa eléctrica galega que abarate o prezo da luz e
lamentou que tanto o PP como o PSOE estean a impedir unha transición ecolóxica
galega xusta “que dea unha alternativa de futuro, de benestar e dun verdadeiro
desenvolvemento económico, social e industrial sustentábel”.
Medidas
urxentes contra a crise
No tramo final
da súa intervención Carril sinalou algunhas das medidas urxentes que a CIG
reclama para afrontar a crise, frear os efectos devastadores dos altos prezos e
poder ter unha vida digna. En concreto, as dirixidas a reducir a factura
eléctrica e o custe dos combustíbeis; medidas de intervención pública no sector
eléctrico; pero tamén para garantir o poder adquisitivo dos salarios e rematar
coa fenda salarial de xénero; para defender a industria, os sectores
produtivos, o emprego; pero tamén os nosos dereitos ante a aplicación abusiva
dos novos ERTE. Así como as dirixidas para favorecer e abaratar a mobilidade
das persoas no transporte público e a conxelación dos alugueiros.
“Por todo isto,
facemos do 1º de Maio unha data de reivindicación, mais debemos intensificar a
mobilización todos os días; neste momento histórico que estamos a vivir as
nosas reivindicacións van a máis, como tamén necesitamos ir a máis na nosa
capacidade de confrontar contra o poder económico”.
“Porque o camiño
é a loita, a mobilización e crear organización, crear poder popular, porque os
dereitos nin se regalan, nin se compran, nin veñen do diálogo social, nin os
concede un goberno porque si, nin os cede un poder económico hoxe empachado de
riqueza ao ver vixentes as súas políticas de roubo e saqueo á clase
traballadora”.
“Porque confiamos no enorme potencial que ten a mobilización social para a conquista das políticas alternativas coas que poidamos exercer o dereito a vivir e traballar dignamente na nosa terra”.
Ningún comentario:
Publicar un comentario