A GUARDA

TINO BAZ, “A VOZ DA MEMORIA”

-         Co salón de actos do Centro Cultural e Social  de A Guarda – totalmente ateigado de público –, o cantautor guardés recuperou, cos seus sentidos poemas, súa prodixiosa voz e súa exquisita música, á lembranza de varios persoaxes populares.

                            

Tino Baz, cantautor, gaiteiro e poeta de A Guarda

Foto: Ricardo Rodríguez Vicente

Ricardo Rodríguez Vicente / A Guarda

  Sobre un fondo de vellas imaxes recuperadas polos promotores do Proxecto Socheo, nas que os protagonistas foron as mulleres, homes e nenos, do pobo de A Guarda; o cantautor guardés Tino Baz Baz, fixo unha introducción oral do que será o seu próximo traballo discográfico “A voz da memoria”.

Con unha persoalísima linguaxe poética, Tino Baz, gaiteiro, músico e poeta, falou da súa herdanza xenética no amor ó canto, que comparte cos seus e con todo o pobo. Referiuse tamén o seu vencello á Terra e o seu compromiso vital, que certamente nel non é unha pose, senón que todos os que o coñecemos o acreditamos.

Logo escomenzaría a cantar sen acompañamento algún, para a continuación coller un tambor e como tal vez o fixeron nosos devanceiros, os poboadores dos castros, face-lo soar, con un ritmo cadencioso, sutil e potente o mesmo tempo.

         Tino Baz interpretou coa súa voz rotunda e súa guitarra acúsica, varias pezas en solitario, e tamén acompañado por amigos de seu, como Álex Ríos, o órgano; Nachito Álvarez, o acordeón, tamboril e voz; Moisés Guintas, á guitarra. Tamén aportaron súas fermosas voces, Carmen Baz, irmá de Tino, e Rocío Leiro, que en verbas do própio cantautor, faille sentirse como un “un principiño feliz”.

         Previa á interpretación de cadanseu tema, Tino Baz fixo unha sipnose explicativa, partindo sempre do recoñecemento os valores humáns de persoaxes como Arminda [Gómez Martínez] dos Pantalóns, A Xuliva, o pintor Rafael Barbosa - falecido fai un mes -, ao ex-xogador local de fútbol, David Parada Fernández,...e tamén, na irmandade dos pobos, a Tuco, o avó de Jimena, unha moza chilena que con seu compañeiro Darío, reside no pobo de A Guarda.

Tino Baz e seus amigos, saudando o público, o remate do concerto

Foto: Ricardo Rodríguez Vicente

      Tino Baz interpretou temas con letras e músicas própias – entre elas “Cantarei, cantarei, cantarei”, “Na praza liberada”, cuios estribillos coreu o respectable público -, e unha cantiga que entre outras, onte estreou, e que leva por título “O Balcón do Tempo”, baseada nunha poética imaxe onde á pedra, a luz, o ceo e a Lúa en cuarto minguante, son os protagonistas, e que a fotógrafa Lorena González, de Oia, soubo captar no Mosteiro de Santa María de Oia -  así como tamén de poetas como Marica Campo – “Cinsa namorada” -, Manuel Curros Enríquez – “O Maio” -, Rosalía de Castro - para quen Tino Baz tivo a feliz iniciativa de compoñer música a ritmo de tango, para un dos seus poemas, a xeito de particular homenaxe á Cantora do Sar, co gallo do 150 aniversario da publicación de “Cantares Gallegos” - ..., para rematar súa xenerosa actuación con unha lembranza o cantautor Suso Vaamonde, con quen Tino Baz tivo un vencello de irmandade artística.

      Desde o seu saber estar e saber ser, seu agradecimento os seus proxenitores, sen os cales, el afirma que non sería o que e, Tino Baz, demostrou unha vez máis, seu poder de convocatoria, porque é un artista total, que como ben nacido, sabe ser agradecido. Ainda que deberan ser outros os que lle souberan agradecer a Tino Baz súa profisionalidade, seu agarimo polo pobo, e dunha vez por todas, escomenzaran a pór as bases para á criación de un auditorio con capacidade suficiente, alomenos semellante a que tivo o desaparecido Teatro-Cine Avenida, de A Guarda.  Para que actuacións como á de Tino Baz, tanto cando presentou seu primeiro traballo discográfico “Cinsa Namorada”, como na de onte, puidese acoller non somentes ás máis de duascentas persoas que lograron entrar no salón de actos do Centro Cultural e Social de A Guarda, senón a outras tantas, que non puideron acceder e disfroitar con unha brillante actuación de uns 90 minutos de duración, na que artista e público, estiveron en total complicidade. Para que logo digan que ninguén é profeta na súa terra.

        Tino Baz demostrou, unha vez máis, que ademáis de ser unha gran persoa, con unha grandísima altura humana, é un gran músico, un gran poeta e un gran comunicador, con unha formidable fluidez verbal, que nos amosa seu transparente interior persoal. 

       O pobo de A Guarda, sabe apreciar á labor de Tino Baz.